28 juli, 2015

Alweer twee dagen die voorbij zijn gevlogen. De tijd lijkt hier erg snel te gaan. Het waren weer twee dagen waarin we verschillende dingen konden doen in de wijk. Het is mooi om te zien dat de bewoners ons werk waarderen, ze helpen ons. Gister bijvoorbeeld met het maken van een dak. De communicatie is wat lastig, maar als duidelijk is dat pok betekent dat daar een spijker komt en ssshh betekent dat er gezaagd wordt, dan gaat het goed. De mensen weten precies hoe ze het willen hebben. Het inzicht hebben ze allemaal wel, het probleem is dat de mensen geen materialen hebben. Gelukkig hebben wij deze materialen en kunnen we ze helpen. Hier maak je de mensen blij met iets wat voor ons een kleine moeite is. De blijdschap blijkt ook uit de reacties van de mensen als het af is. De ene naar de andere 'super' en 'merci' vliegt ons om de oren.

Ook vandaag kregen we weer hulp van de mensen die woonden in het huis dat we gingen verfen. Er werden doeken over de poep gelegd, want poep ligt er in overvloed van alle wilde honden die er lopen. Alle waslijnen werden van het huisje afgehaald. Alle spijkers kwamen uit de muur. Ook werden de kinderen bij ons weg gehouden. Als klap op de vuurpijl pakte de man zelfs een kwast van ons af om zelf ook te verfen. Dit werd door hem heel precies gedaan. Elk stukje werd 3x over geverft. Ook hier kregen we weer bedankjes voor het helpen. Hier zie je dus ook weer dat we mensen met een klein laagje verf kunnen helpen. Zo makkelijk gaat het!

Nog een paar dagen voordat we weer naar huis gaan. De tijd gaat snel als je het leuk hebt. Elke dag voelt het alsof we nog maar voor de 2e of 3e keer naar Pata rat gaan. Er is nog zoveel werk, het liefst bleef ik nog een week. Ik heb eerder verhalen gehoord van mensen die het gevoel hebben dat ze verslaafd raken aan zoiets. Ik begin deze mensen te begrijpen. Ik voel me hier thuis en heb helemaal nog geen zin om terug te gaan. Maar we gaan beginnen met het aftellen van de dagen dat we hier nog zijn. Nog 3 te gaan....

GJ