29 juli, 2015
29 juli 2015 - Cluj-Napoca, Roemenië
Vandaag weer een productieve dag gehad. De dag begon heel goed. Eerst was de wekker al verkeerd gezet en werden we wakker op het moment dat we eigenlijk aan het ontbijt moesten zitten. Gelukkig stapten we allemaal met het goede been uit bed en waren we snel bij het ontbijt. Toen we dit achter de kiezen hadden en ons klaar hadden gemaakt voor de werkdag, kwamen we buiten en zagen we dat Bert al was gearriveerd. Alleen bleek dat hij geen diesel meer had want op het moment dar hij weg wilde rijden stopte de auto. We hebben de auto op de weg gedrukt om de tank weer recht te krijgen en gelukkig starte de auto toen wel. Zo konden we alsnog op de plaats van bestemming komen.
Vandaag zijn we vooral aan de slag geweest met cement en verf. We worden steeds handiger. Niemand van ons had aan het begin van deze twee weken gewerkt met cement. Inmiddels weten we er alle 5 wel raad mee. Het is jammer dat we alweer bijna weg moeten. Wij wennen steeds meer aan de wijk, en de wijk steeds meer aan ons. De wijk voelt erg gastvrij, ik voelde me vanaf het eerste moment thuis in de wijk. De mensen zijn vrolijk, tenminste zo komen ze op mij over. Ook de kinderen zijn vrolijk, als we aan het werk zijn worden onze namen veelvuldig door de wijk geschreeuwd: djerriet djan of vaak ool gewoon djerriet. Zoals ik eerder heb verteld, de mensen zijn behulpzaam en ze waarderen ons werk. Jammer dat het al bijna weer voorbij is!
Morgen gaan we met Bert en Margriet naar hun vakantiehuisje, hier gaan we ook wat klussen. We zijn hier natuurlijk ook wel een beetje om hen te ontlasten. Het moet een erg mooie plek zijn. Het is hoog in de bergen en het is binna niet bereikbaar. We zijn gewaarschuwd over dat het een zware dag gaat worden door de hoogte en zuurstof. We zullen zien. Morgen vertel ik hier vast meer over.
Nog maar 2 dagen te gaan..
GJ
Vandaag zijn we vooral aan de slag geweest met cement en verf. We worden steeds handiger. Niemand van ons had aan het begin van deze twee weken gewerkt met cement. Inmiddels weten we er alle 5 wel raad mee. Het is jammer dat we alweer bijna weg moeten. Wij wennen steeds meer aan de wijk, en de wijk steeds meer aan ons. De wijk voelt erg gastvrij, ik voelde me vanaf het eerste moment thuis in de wijk. De mensen zijn vrolijk, tenminste zo komen ze op mij over. Ook de kinderen zijn vrolijk, als we aan het werk zijn worden onze namen veelvuldig door de wijk geschreeuwd: djerriet djan of vaak ool gewoon djerriet. Zoals ik eerder heb verteld, de mensen zijn behulpzaam en ze waarderen ons werk. Jammer dat het al bijna weer voorbij is!
Morgen gaan we met Bert en Margriet naar hun vakantiehuisje, hier gaan we ook wat klussen. We zijn hier natuurlijk ook wel een beetje om hen te ontlasten. Het moet een erg mooie plek zijn. Het is hoog in de bergen en het is binna niet bereikbaar. We zijn gewaarschuwd over dat het een zware dag gaat worden door de hoogte en zuurstof. We zullen zien. Morgen vertel ik hier vast meer over.
Nog maar 2 dagen te gaan..
GJ
1 Reactie
-
Gerda:29 juli 2015Lieve gerrit jan ik misje heel ik hoop dat je snel weer terug komt groetjes jesse