20 juli, 2015
20 juli 2015 - Cluj-Napoca, Roemenië
Vandaag was de dag dat we voor het eerst echt onze handen uit de mouwen mochten steken. Vanochtend vroeg, na een lekker ontbijtje, werden we opgehaald door Bert. Hij heeft ons naar Pata rat gebracht. Volgens tradities wordt er dan eerst koffie gedronken, zoals ook vandaag. Aangezien ik geen koffie lust deed ik mee met water. ;)
Daarna aan de slag. Er is genoeg te doen op Pata rat daarom zijn er ook altijd wel klusjes te bedenken. Wij mochten vandaag aan de slag met cement, eerst moest er een muurtje gebouwd worden om het water tegen te houden. Daarna moesten we de ruimte onder de huisje onbereikbaar maken. De reden daarvoor weten we niet precies maar het zorgt er in ieder geval voor dat de ratten niet meer onder de huisjes kunnen komen. Stel je eens voor, dat je midden in de nacht wakker wordt omdat er ineens een rat uit de vloer komt. Gelukkig is die ruimte nu eerst dicht gemaakt.
Nadat we even gepauzeerd hadden, zijn we hier mee verder gegaan. Toen het zo goed als af was ben ik met 2 jongeren van de andere Nederlandse groep mee gegaan om achter in de heuvels een wc te bouwen. Helaas werden deze werkzaamheden bruut verstoord door een zware onweersbui. Omdat we op een hoge vlakte waren zonder veel bomen hebben we besloten op terug naar de wijk te gaan. Gelukkig maar want toen we in de auto zaten zagen we flitsen die niet ver van ons vandaan waren. Met niet ver bedoel ik in dit geval zeker binnen een Km.
Omdat het bleef regenen hebben we maar besloten om de werkzaamheden voorlopig te staken, en heeft Bert ons naar huis gebracht. Als je dan weer boodschappen gaat doen in de meer Nederlandse supermarkt dan merk je weer hoe goed wij het in Nederland hebben. Zo staan twee uitersten binnen enkele uren tegenover elkaar. Aan de ene kant kinderen die niets hebben, en zelfs in de zomer naakt moeten rond lopen. Aan de andere kant een supermarkt waar je uit 20 verschillende soorten vlees kunt kiezen. (Als het niet meer zijn).
Wat is het dan mooi dat wij uit Nederland komen. Maar ik denk dat het des te belangrijker is dat wij beseffen dat het ook anders kan. Voor ons kan het anders, maar ook voor de mensen hier kan het anders, en daar kunnen wij als rijke Nederlanders voor zorgen.
GJ
Daarna aan de slag. Er is genoeg te doen op Pata rat daarom zijn er ook altijd wel klusjes te bedenken. Wij mochten vandaag aan de slag met cement, eerst moest er een muurtje gebouwd worden om het water tegen te houden. Daarna moesten we de ruimte onder de huisje onbereikbaar maken. De reden daarvoor weten we niet precies maar het zorgt er in ieder geval voor dat de ratten niet meer onder de huisjes kunnen komen. Stel je eens voor, dat je midden in de nacht wakker wordt omdat er ineens een rat uit de vloer komt. Gelukkig is die ruimte nu eerst dicht gemaakt.
Nadat we even gepauzeerd hadden, zijn we hier mee verder gegaan. Toen het zo goed als af was ben ik met 2 jongeren van de andere Nederlandse groep mee gegaan om achter in de heuvels een wc te bouwen. Helaas werden deze werkzaamheden bruut verstoord door een zware onweersbui. Omdat we op een hoge vlakte waren zonder veel bomen hebben we besloten op terug naar de wijk te gaan. Gelukkig maar want toen we in de auto zaten zagen we flitsen die niet ver van ons vandaan waren. Met niet ver bedoel ik in dit geval zeker binnen een Km.
Omdat het bleef regenen hebben we maar besloten om de werkzaamheden voorlopig te staken, en heeft Bert ons naar huis gebracht. Als je dan weer boodschappen gaat doen in de meer Nederlandse supermarkt dan merk je weer hoe goed wij het in Nederland hebben. Zo staan twee uitersten binnen enkele uren tegenover elkaar. Aan de ene kant kinderen die niets hebben, en zelfs in de zomer naakt moeten rond lopen. Aan de andere kant een supermarkt waar je uit 20 verschillende soorten vlees kunt kiezen. (Als het niet meer zijn).
Wat is het dan mooi dat wij uit Nederland komen. Maar ik denk dat het des te belangrijker is dat wij beseffen dat het ook anders kan. Voor ons kan het anders, maar ook voor de mensen hier kan het anders, en daar kunnen wij als rijke Nederlanders voor zorgen.
GJ
