21 juli, 2015

Vandaag stond de tweede werkdag op de planning, we waren nu 2 keer eerder in de wijk geweest, en hoe gek het ook klinkt, je begint eraan te wennen. Niet dat je het normaal gaat vinden, want het is natuurlijk helemaal niet normaal. Maar meer in het opzich dat je weet hoe het is. Het beloofde vandaag weer een mooie dag te worden met hoge tempraturen.En er was weer werk zat. We moesten namelijk de muurtjes nog afmaken, en daarna zouden we bezig met klussen die de andere groep niet had afgekregen. We zijn daarom bijna de hele dag in de weer geweest met verf.

Er was door een vorige groep een hokje gebouwd bij het waterpunt uit de wijk. Dit is de enige/een van de weinige waterpunten in de wijk. Het hokje wat er gebouwd is moest alleen nog geverft worden, dat werd de taak van ons. Doordat water met deze warme dagen ruimschoots genuttigd moet worden hadden we de hele dag gezelschap om ons heen. Er is helaas wel een taalbarrière. Doordat we t-shirts aan hadden met onze namen erop begonnen kinderen onze namen te lezen. Dit zorgde later ook voor meer interactie met oudere mensen. Ook een vrouw die beter engels sprak. Via haar werd ik zelfs ten huwelijk gevraagd. Iets wat je niet elke dag meemaakt ;) Het loopt de hele dag door met mensen die water halen. Van oude mensen tot zelfs kleine meisjes die met liters water moeten slepen. Ook weer iets wat we in Nederland nooit zouden zien. Maar het is natuurlijk ook appels met peren vergelijken. Rond de klok van half 4 zijn we weer naar het pension gebracht en hebben we onze avondrituelen weer ingezet. Dit betekent: rusten, rusten, eten, boodschappen doen (wat na al dat verfen moeten we de beenspiertjes niet vergeten, don't skip legday) en tenslotte spelletjes doen.

Weer een geslaagde dag, op naar de derde werkdag.

GJ